Aan de oever van de stroom
Tussen het hoge gras
Zit treurig een egel
Omdat niemand hem mag
Hij heeft een last te dragen
Een die prikt en jeukt
Hij zou zo graag willen weten
Hoe een knuffel voelt
Maar daar vliegt iets aan hem voorbij
Ze vraagt waarom die tranen
Hij mist zozeer een kus
En voor hij zijn tranen kan drogen
Voelt hij twee armen rond zijn hals
Hij vraagt voel je dat niet prikken
Nee zegt het elfje klein
Ik kom je elke dag omhelzen
En laat je weer gelukkig zijn
Fairy Dust
